πελλαιχρόν

ή πελλαιχνόν, Α

(κατά τον Ησύχ.) «πυρρόν».

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. που παραδίδει ο Ησύχ. αν διορθωθεί σε πελλα-χρόν πιθ. να έχει σχηματιστεί με α' συνθετικό το πελλός και β' συνθετικό τη λ. χρώς «χρώμα»].